ช่วงเช้าวันต่อมา แม่กับน้าเย็นก็ช่วยกันหุงหาอาหารปกติ ยายก็นั่งดูอาการน้าแย้มซึ่งก็ยังทรงๆอยู่ ตากับลุงยศก็ออกไปทำงานอยู่ใกล้ๆบ้านเพราะห่วงลูกสาวที่อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ ส่วนลุงยอดก็ออกไปนั่งรอลุงยักษ์ที่ม้าหินไม้หน้าบ้าน lynblue89 จนแดดแรงราว 8 โมงตากับลุงยศก็กลับมาบ้าน ก็บ่นๆว่ายักษ์ยังไม่กลับมาเหรอ สายป่านนี้แล้ว กว่าจะตีรถเข้าตัวจังหวัดอีกหลาย ชม. เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปกันพอดี แล้วก็ถามยายว่าแย้มเป็นยังไงบ้าง ยายก็บอกว่าสีหน้าก็ดูปกติ แต่ถามคุยอะไรไปก็บอกว่าเพลีย อยากนอนอย่างเดียวไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตาก็เลยเดินเข้าไปดูอาการ ถามว่าเป็นยังไง…
หลังจากที่เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้จบลงพ่อแม่ของน้องแฝดได้มาหาดิฉันที่บ้าน ได้มาบอกดิฉันว่า ฝันถึงน้องฝาแฝด ในฝันแม่ของน้องแฝดได้เล่าให้ฟังว่า เห็นน้องแฝดทั้ง 2 คน อยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง พยายามขอความช่วยเหลือ น้องฝาแฝดพยายามหนีออกมา แต่ก็หนีออกมาไม่ได้ดิฉันคงคิดว่าน้องทั้ง 2 ยังอยู่ที่บ้านหลังนั้น ดิฉันจึงได้ตัดสินใจกลับไปที่ LYNBLUE89 บ้านหลังนั้นอีกครั้ง ก่อนที่จะกลับไปบ้านหลังนั้นอีก ฉันได้โทรศัพท์หาเจ้าของบ้านพัก แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้…
จากที่เงานั่งจองดิฉันอยู่ที่ระเบียง ดิฉันก็ไม่สนใจนั่งหลับตา ทำสมาธิต่อไป คือดิฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ ดิฉันมารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ดิฉันหันไปดูที่หน้าต่าง เห็นแสงพระอาทิตย์ จึงเปิดประตู ลงไปข้างล่าง เห็นแม่กับลุง ได้เตรียมของกัน มีดอกไม้ ธูปเทียน เสื้อผ้าชุดสีขาว และผ้าดิบ เรานั่งทานข้าวกัน แล้วลุงก็ถามว่าเมื่อคืนเอ็งคงเจอหนัก เอ็งรีบทำอะไรให้เสร็จแล้วไปหา พระป่าด้วยกัน เราช่วยกันแบกสิ่งของต่าง ๆ ขึ้นหลังรถ…
หลังจากสวดอภิธรรมเสร็จ ก็แยกย้ายกับพี่หัวหน้ากลับบ้าน ดิฉันต้องขับรถกลับบ้าน ในระวังที่ออกจากวัดนั้น หน้าวัดจะมีต้นไม้ใหญ่ ฉันได้มองขึ้นไปเห็นเงาคนดำ ๆ นั่งห้อยขาอยู่บนต้นไม้ แล้วมองมาที่รถฉัน ฉันพยายามไม่คิดอะไร ขับไปต่อ พอเลี้ยวรถออกจากวัดเสร็จ ฉันก็รีบขับกลับบ้าน ตอนนั้นฉันได้เปิดเพลงเสียงดัง พยามยามข่มใจ พยามร้องเพลง พยามยามทำทุกอย่างให้ไม่คิด พอเลี้ยวเข้าซอยบ้าน อยู่ดี ๆ เสียงเพลงที่เปิดอยู่นั้นได้เปลี่ยนเป็นเสียงสวดภาษาเขมร…
ดิฉันรีบบอกให้แม่เค้าบ้าน แล้วเราเรื่องให้แม่ฟังทั้งหมด แม่ดิฉันตกใจ ถามดิฉันว่าไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจหรือป่าว ฉันก็บอกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แค่อาศัยนอน ตื่นมาก็ไปทำงาน ดิฉันเลยถามว่าแม่ว่าควรทำยังไงดี ฉันไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แม่เลยบอก เด๋ววันเสาร์นี้ จะพากลับบ้านต่างจังหวัด เด๋วแม่จะพาไปหาพระป่าท่านหนึ่ง ฉันก็โอเค ฉันก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ จะไปปิดหน้าต่างจะนอน ห้องของฉันอยู่ ชั้น 2 อยู่ด้านหน้า สามารถมองเห็นหน้าบ้านจากหน้าต่าง ในขณะที่ LYNBLUE89 กำลังปิดหน้าต่าง…
ทุกคนต่างเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดิฉันนั่งรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ภาวนาให้ทั้ง 2 คนไม่เป็นอะไร ในที่สุดหมอก็ออกจากห้องมา เรารีบวิ่งไปถามหมอเกี่ยวกับอาการทั้ง 2 คน หมอบอกว่าเสียใจ ไม่สามารถช่วยชีวิตทั้ง 2 คนไว้ได้ ตอนที่หมอบอกมานั้น LYN68 ดิฉันล้มทั้งยืน ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับพวกเรา พี่หัวหน้าก็ได้เข้ามาปลอบ บอกน้องแฝดหมดกรรมแล้ว เค้าคงไปดีแล้ว ตอนนี้เรามาช่วยกันคิดวิธีบอกพ่อแม่ของน้องเค้าดีกว่าไหม …
ตอนนั้นเรารีบลงบรรไดกันมาที่ห้องนั่งเล่น แล้วนั่งรวมกลุ่มกัน รอเวลาให้ถึงเข้า ตอนนั้นประมาณ เที่ยงคืนกว่า ๆ ต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรกัน ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่กลัวที่สุดในชีวิต ไม่คิดว่าจะมาเจออะไรแบบนี้ จู่ ๆ พวกเราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์อีกรอบ รอบนี้ดังกว่ารอบก่อน ๆ ประตูกับหน้าต่าง ก็ค่อย ๆ เปิดออก เห็น เงาดำ ๆ หลายเงา เดินอยู่ รอบ…
หลังที่เรากำลังจะกลับลุงขับรถตู้ได้บอกว่า เค้ามีญาติที่รู้จักกับพ่อหมอ เห็นเค้าบอกว่าอยู่จังหวัดนี้ ถ้าเราอยากไปเด๋วเค้าจะโทรไปถามทางให้ ทุกคนพากันตกลง เดินทางไปหาพ่อหมอ พอเดินทางไปถึงบ้านพ่อหมอนั้น สุนัข ได้พากัน หอน ตลอดทางเข้าบ้านพ่อหมอ พอถึงบ้านพ่อหมอ ได้มีหญิงชราแก่ ๆ คนหนึ่งเดินมารับ หญิงชราคนนี้ได้แต่งตัวชุดสีขาว เหมือนคนถือศีล หญิงชราได้บอกว่า พ่อหมอรออยู่ในเรือน รีบเข้าไปหาเค้า ดิฉันสังเกตได้ว่า หญิงชราคนนั้นได้แต่มองรถตู้ ทำสีหน้ากังวลอย่างชัดเจน เมื่อเราได้ขึ้นบ้านไปพบพ่อหมอ ในห้องของพ่อหมอ…
ช่วงเช้าวันต่อมา แม่กับน้าเย็นก็ช่วยกันหุงหาอาหารปกติ ยายก็นั่งดูอาการน้าแย้มซึ่งก็ยังทรงๆอยู่ ตากับลุงยศก็ออกไปทำงานอยู่ใกล้ๆบ้านเพราะห่วงลูกสาวที่อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ ส่วนลุงยอดก็ออกไปนั่งรอลุงยักษ์ที่ม้าหินไม้หน้าบ้าน lynblue89 จนแดดแรงราว 8 โมงตากับลุงยศก็กลับมาบ้าน ก็บ่นๆว่ายักษ์ยังไม่กลับมาเหรอ สายป่านนี้แล้ว กว่าจะตีรถเข้าตัวจังหวัดอีกหลาย ชม. เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปกันพอดี แล้วก็ถามยายว่าแย้มเป็นยังไงบ้าง ยายก็บอกว่าสีหน้าก็ดูปกติ แต่ถามคุยอะไรไปก็บอกว่าเพลีย อยากนอนอย่างเดียวไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตาก็เลยเดินเข้าไปดูอาการ ถามว่าเป็นยังไง…
เสียงเคาะประตูดังอีกรอบ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ xx……เปิดประตูให้หน่อยย” แม่กล้าๆกลัวๆ ถามไปเบาๆว่า lynblue89 แย้มเหรอ? แต่ปลายเสียงไม่ตอบ กลับพูดเหมือนเดิม “ xx……เปิดประตูให้หน่อยย” เป็นรอบที่ 3 ใจก็คิดว่าคงเป็นน้องตัวเอง เอื้อมมือไปกำลังเปิดกลอน ก็นึกได้ว่า… แม่นึกขึ้นได้ว่านานมาแล้ว…